Karar verdim, yazacagim artik. Okumaniz ya da okumamaniz gerçekten umrumda değil. Yalanci hayatlarinizdan, yalanci olan sizlerden, samimiyetsiz gülümsemelerden, samimiyetsiz samimiyetlerden, temelsiz/dayanaksiz ama ölümüne savundugunuz yargilarinizdan, kendi içinizde kendinizle alip veremediklerinizi yani farkedebilecekken farketmekten koşar adim kaçtiginiz gerçekleri yadsiyarak surdugunuz yasantinizdan, ne istediginiz hakkinda ufacik bir fikriniz dahi yokken o kadar çok şeye ama o kadar çok şeye ağzinizin suyunu akitarak koşuşturmanizdan, daha fazla uzatmanin anlami yok sizden nefret ediyorum.
Beni sevin, bana saygi duyun istemiyorum ya da sizin gözünüzde bir insanin tatmin olmak için (sizden, sanki bir bokmuşsunuz gibi sizden) ihtiyac duyacagini dusundugunuz herhangi bir beklentim yok. Artik yok. Dünya ne zaman bu hale geldi ya da lanet olsun ki hep mi böyleydi gerçekten bilmiyorum ama sevmedim ben dünyanin bu halini. Zengin olmak? Sikebilecegin kadar kadar kadini sikmek? Yatabilecegin kadar erkekle yatmak? Karşindaki insanin mutluluğu umrunda olmadiği halde sadece birilerini mutlu ederek kendini kendine "ben iyi bir insanim" diye sunmak? Ya gerçekten merak ediyorum hiç mi bakmiyorsunuz aynaya? Neden bakmiyorsunuz aynaya? Daha ne kadar hayattan tüm beklentiniz maddi kavramlar olacak? Ya da daha ne kadar hayattan tüm beklentiniz manevi kavramlar olacak? Neden ikisini bir arada beceremiyorsunuz? Neden bazen hata ediyor muyum demiyorsunuz? Hiç mi hissetmiyorsunuz bir şeylerin ters gittigini? Bir şeyler gerçekten saçma sapan bir hal aldigini? Hiç mi akliniza gelmiyor birilerini aldatirken birilerinin de sizi aldatiyor olabilecegi? Birileri de beni aldatiyor zaten diyerek yaptiginiz sacmaliklara devam etmenizin birbirinizi aldatmaniza neden oldugunu neden farketmiyorsunuz? Neden öğrenmiyorsunuz? Hayat lanet olsun ki çok kisa ve siz her yerdesiniz. Neden herkes siktir olup gitmek istiyor bu ülkeden? Neden sen de gitmek istiyorsun? Neden sadece gitmek istiyorsun da, gidemediginde bulundugun ortami kalmaya deger kilmaya cabalamak yerine digerlerinin gitmek istemesine neden oluyorsun? Ya çok mu zor? Yapamayacaginiz seyleri yapamayacaginizi kabullenmek çok mu zor? Her boku yapmak zorunda degilsiniz. Her boku bilmek zorunda degilsiniz, bilmediginizi bilmeniz kafi. Yeter ki bilmiyorum diyebilin, bakarsiniz bir gün bilmiyorum dediginiz seyleri sizde öğrenmiş olursunuz. Ama yapmayin artik. Bilmiyorken, düşünmüyorken, içinizde ufacik bir muhakeme bile yapmamisken kendinizden bu kadar emin durmayin, inanin ki anlaşiliyor. Sevmiyorsan sevmiyorum de, sikmek istiyorsan sikmek istiyorum de ama yalan soyleme, kandirma. Sahip olmak istiyorsan çabala, sahip olamiyorsan sahip olamadigini kabullen, itibarsizlastirma yapamadigin beceremedigin seyleri. Yapmak zorunda da degilsin ki? Sana ne?
Birileri beni iyi sikmiş diye düşünüyorsun değil mi? Düşün. Ama bir farket, seni de sikiyorlar, Herkes birbirini sikmek için firsat kolluyor. Sikme kimseyi, birileri seni siktiginde ders çikar sadece baskalarini da ben sikecegim diye hirsini bileme, bir daha o şekilde sikilme yeter.
Uyumam lazim. Sikik bir ülkenin (biliyorsun bu ülkeyi) sikik bir üniversitesinin (hani kapisi ünlü) sikik bir fakultesinin (hani kitaplari kalin olan, [kitaplarin içeriğini yağli göbekleri ile senin meclise gönderdigin orospu cocuklari belirliyor] ) sikik bir dersinin sinavina girmem lazim yarin.
