gözlük takmak ve aşk.

Cok asırı bir bozukluk soz konusu olmasada yanımdaki insanların rahatlıkla okuyabildikleri yada gorebildikleri (yoldan gecen arabaların plakaları,tabelalarda ne yazdıgı,lise yıllarında tahtadaki yazılar.. diye uzar gider bu liste) cogu seyi ben ya okuyamam yada bulanık gordugum için varlıklarından bile haberdar olmam. ve gozleri bozuk olan cogu insan gibi benimde bir gozlugum var,ama sevmiyorum gozluk takmayı ve her gozluk taktıgımda dunyanın netlesmesi beni korkutuyor,gozluklerime alısmaktan ve daha sonrada gozluksuz kalmaktan korkuyorum. belkide bu yuzden gozluklerimi aldıgım gunden bu yana mutlaka takmam gereken anlar dısında hiç takmadım.dunyanın,gozluklerin bana gosterdigi net haline alısmamaya calıstım.. ve aşk,hiç asık olmamaya cabalıyordum. alısırsam ve bir gun biterse canım yanar.. o eski bulanık dunyam beni artık mutlu edemez derdim hep kendime. ama asık oldum. ve sanırım bitti. ve tahmin edebileceginiz uzere ben dunyaya gozluklerle bakmaya alısmıstım,artık hersey bulanık..